قریه ی زیر بوم شملتو

قریه ی زیر بوم شملتو

• 
• 

قریه­ ی زیر بوم

این قریه (که در اصطلاح محلی " تای بوم" نیز خوانده می­‌‌شود) یکی از ده‌­ها قریه اقلیم علاءالدینی است که در «دره شیملتو» واقع شده و شیملتو یک دره طولانی است به مساحت تقریبی  15 کیلومتر.

وجه نام گذاری:

این روستارا از آن جهت زیربوم گفته­ اند که در پایین دست «بوم» قرارگرفته و بوم از به­ هم رسیدن دو کوه به هم­ دیگر بوجود آمده است و همین قسمت در واقع تنگ ترین قسمت دره شیملتو می باشد  و باعث بوجود آمدن آبشار ی نیز شده است و نیز محل مناسبی شده برای ایجاد سکوی آب و احداث مرکز تولید برق از طریق به چرخش در آوردن توربین؛ هم در عهد حاکمیت استاد زاهدی رحمه الله علیه و هم در دوره جدید که بودجه آن را مؤسسه انکشاف دهات پرداخت کرده است.

قریه زیر بوم مثل دو روستای دیگر منطقه ( دهن ولی و قریه شنیه) یکی از سه روستای بزرگ منطقه ده خروار است.

جمعیت:

امروزه تعداد خانوار این روستا با احتساب مهاجران ایرانی و پاکستانی­ اش و جمعیت­ هایی که در شهر­های مثل غزنی، کابل و هرات سکونت گزیده اند، به 300 خانوار بالغ می شوند و اگر هر خانوار را به صورت میانگین دارای 5 نفر عضو به حساب­آوریم  ، جمعیت این روستا به 1500نفر بالغ می­ شود.

قریه زیربوم از دو بخش بزرگ تشکیل شده است : 1- سرتوب( سرتپه) که خانوار بیشتری را پوشش می­ دهد.  2- شیونه قلا( قلعه پایین) که تعداد خانوار کمتری را احتوا می کند.

سنگ های معروف روستا:

 الف- سنگ­ بوم:

این سنگ به ارتفاع تقریبی 50 و طول تقریبی متر1000 ، بزرگترین سنگ این روستا است که حکم سپر طبیعی برای روستارا نیز به عهده دارد و در سال بچه سقاو که کوچی­ ها توانستند بسیاری از روستاهای این دره را به­ اشغال خود در آورند و آهنگ اشغال این روستارا نیز در سر پروراندند، وقتی ساکنان این روستا از فراز این­ کوه، سپاهیان مهاجم را هدف قرار دادند، آنان به خوبی دریافتند که این روستا و روستاهای پایین دست آن قابل تسخیر نمی­ باشد لذا به ناچار شکست را پذیرفتند.

 پاره سنگ های کوچک و بزرگ بسیاری پیش­ پای این­ سنگ، انبار شده که مخفی گا­ه­ های طبیعی تودرتو وپیچ درپیج را بوجود آورده است و مردم این مخفی گاه هارا « درنگاه » نامیده اند؛ این مخفی گاه­ ها حکم یخچال طبیعی را نیز دارند و برف و یخک زمستانی را تا دیر مدت درخود نگه می­ دارند. در قسمت های پشت سراین سنگ فرورفتگی­ های کوچکی است شبیه پای اسپ که به باور مردم جای پای اسپ(دولدول) امام علی علیه السلام، می باشد، در این    فرورفتگی­ ها آب بهاری جمع می شود و بچه­ ها با سختی ( گاهی کولاه خود را دلو می کنند) آب را در می آورند و به نیت تبرک می­ نوشند.  در پیشانی این سنگ یک قسمت صافی وجود دارد که به «بلجرسنگ» معروف است و نقش ساعت طبیعی را بازی می­کند  و مردم ( غالبا خانم­ها) در قدیم ظهر و عصررا با نگاه به همان قسمت و آفتاب تابیده برآن بدست می­آوردند.

ب -  سنگ قلای کافر ( قلعه کافران):

 این سنگ در حد خودش نیز سنگ بلند و بزرگی است اما در مقایسه با سنگ بوم خیلی کوچک است و وجه تسمیه آن­را نمی­دانم. درواقع، بوم، ازنزدیک شدن همین دو سنگ فراهم آمده  و ساختمان برق در دامن همین سنگ قرار گرفته است، روی سر این سنگ هموار است و بچه­ ها گاهی برای تفریح بالای­ آن می­روند و از آن بالا به پایین سنگ می اندازند اما این کاربه شدت خطرناک است  و خطر سقوط تهدید می­ کند اما الحمد­لله تا حالا شنیده نشده کسی از این سنگ به پایین پرت شده باشد. نویسنده این سطور خود، هم از آن فرورفتگی­ ها آب نوشیده است و هم بالای این­ سنگ رفته است  و هم خطر سقوط را به چشم خویش دیده است.

ج -  سنگ خرس:

 این سنگ در قول« سنگ چوپونو» ( قول چوپانها) موقعیت دارد، آن­چنان بزرگ نیست و دلیل نام گذاری اش را هم نمی دانم.

بخش­های کوچکی که این روستا از آن بخش­ها شکل گرفته عبارتند از :

بخش قولماغ،

بخش پیش‌سنگ بوم،

بخش سرجنگلا،

همسایگان مسجد، 

بخش پیتو،

بخش سرچشمه،

بخش پای توب گله،

شیونه قلا

( شونه قلا نیز از خود ریز تقسیماتی دارد که یکی باید بر بشمارد).

بندهای آبی.

بندهای آبی سد­های کوچکی هستند که مردم برای آب­یاری مزارع خود آن را روی رودخانه احداث می کنند. بندهای آبی این روستا از این قرار است.

یک: بند دهن خاگگ، این بند در  واقع مرز آبی‌زیربوم و دهن­ ولی به حساب می­آید

دو: بند خرمشتاله.

سه: بند بین بوم که در همسایگی بند برق قرار گرفته.

چهار: بند زردسنگ.

پنج: بند آسیا.

شش: بند قرخی بُزُو.

 

زمین های آبی:

یک – زمین‌های دهن خاگگ که کشیده می‌شود تا منه بوم( دُم جوی).

دو- زمین های خرمشتاله و گردمبوم( گردن بوم).

سه – زمین های منه بوم( میان بوم) که البته خیلی اندک هستند.

چهار – زمین های غوچی تختا و گِدرگُو( تحریف شده گذرگاه) ، تا پیش شیونه قلا.

پنج – زمین های سرجنگلا، زرد سنگا، تای قلا، آوشرشری، قرخی بزو.

شش – زمین­های پشت مسجد کهنه شیونه قلا( کُتَلَک)، سیی خاگا، قول شنیه و چپ­قول.

قابل یاد آوری است که روستای سرتوب، در زمان­های قدیمی تر در بین زمین­های آبی که الان به تختا معروف است قرار داشته اند، و شیونه قلا در کنار اسیه و مسجد کهنه.

الآن هردو قلا دو مسجد نو ساخته و مدرن و آبرو مند دارند  که به همت مردم روستا و کمک جناب  آیت الله آقای محقق، در جای مسجد سابق، ساخته شده اند.

قولهای زیربوم

قول­ها مناطق دور دست  و دره‌های کوچک پر آب  و مزروعی هستند که علف حیوانات روستارا تامین می کنند و قول­های این روستا از این قرار است:

قول خاگگ: این قول در واقع مرز خاکی زیربوم و دهن ولی است.

قول سنگ چوپونو.

قولتنگ.

قول کشتی؛ سه شهید بزرگوار( شهید­عرفانی، شهید­ظاهر و شهید­رستم علی، که رحمت خدا بر آنان باد) در همین قول دفن شده اند.

میاندو آو.

قول بابا، این قول خاره است، آب و زمین چندانی ندارد.

قول میتر( قول مهتر).

تمرقول.

گنکوزار.

پامِی.( در این روستا چندپامی است 1- پامی‌قبرستان 2- پام غوُج 3- سرپامی، 4- پامی).

قول‌آیی(قول‌آهن)

منطقه خاص زردتاله.

قول کوچک الترغنگگ.

هریک از این قولها ریز تقسیماتی نیز دارند که از آن می­گذریم.

کوه ها:

توب قتل که مرز قرناله و زیربوم است.

 توب گله.

کوه قرخی بزو.

کوه قمر غو( کوه قمرغان).

 هریک از آن قول­ها دارای کوه نیز می باشند که به نام همان قول­ها معروفند. این کوه­ها هیزوم زمستان، علف زمستان چهارپایان را بار می آورند و در بهار، تابستان و خزان چراه گاه چهار پایان می­باشند. گاهی للمی نیز در قسمت­های از این کوه­ها کاشته می شود.

 معادن:

ممکن است این روستا سرشار از معادن باشد اما نقدا فقط معدن خاک سفید در مدخل ورودی در قول آیی با ابزارآلات سنتی( بیل و کلنگ و داس)، مورد بهره برداری اهالی روستا قراردارد و دیوار های داخل منازل را با آن سفید می کنند و در واقع نقش گچ سفیدرا به عهده دارد.

صنایع دستی:

علاوه بر آنچه دوبرادر مسگر می­ ساختند ( از چمچه و کاسه و ...)،خانم ها نیز، دست کوک های دارند از قبیل: کلای مزاری، دستمال­ها، پشتی­ها، پوش آینه، سرمه دان،خیاطی و جدیدا قالی­بافی، و نسل جدید الحمدلله هریک در داخل و خارج برای خود شان کارگر فنی و حرفه‌ای شده اند و یا حتی تولیدی دارند و کارفرما شده اند و آمار تحصیل کرده هاشان   چشم‌گیر و قابل توجه است.

اگر کسی از تحصیل کرده های اهالی این قریه باشد و آماری از دانشگاهیان این قریه را  برایم بفرستد از او ممنون خواهم شد.

زیارت گاه­ها:

در دره شملتو زیارت اصلی و مرکزی، زیارت کاکای دانا است اما هرروستا برای خود زیارت گاه­های کوچک تری نیز دارند و قریه زیر بوم از این لحاظ غنی است  و دارای سه زیارت گاه می‌باشد:

1-    زیارت شا تراب( شاه تراب) که ماخوذ از اسم زیبای مولا علی علیه السلام می باشد، این زیارت در فراز سنگی است  که در قول میتر موقعیت دارد، چند چوب بلندی را در آنجا مستقر کرده اند و زایران احیانا پارچه و دستمالی را در آن چوب­ها می‌بندند.

2-    زیارت خواجه­ اسپی( خواجه سفید پوش)، این زیارت در " منه بوم" واقع شده و جنگلی است زیر جوب و در کنار زمینی از ملا عوضعلی، این زیارت در دست­رس همه قرار دارد وبسیار شده که خانم­ها برای دفع شری و یا جلب منفعتی برای عموم و یا خواسته شخصی، به صورت دسته جمعی و یا فردی دلده پخته اند و نیز آن زمان که هنوز راه ماشین درست نشده بود، عروس و داماد را در روز عروسی  سوار بر اسب برای تبرک و احترام به این زیارت، دور این جنگل خواجه سفید پوش می­چرخاندند.

3-    زیارت حضرت عباس(ع)؛ این زیارت در « غَوچِی» قرار گرفته و در فراز چند سنگ واقع شده و قرآن­های کهنه نیز در آنجا مدفون است و به شوخی و جدی آن را زیارت خانوادگی آته شیخ ( قبلگاه شهید­عرفانی) می­خوانند، من گاهی دیده که خانم­ هایی این جا نیز دلده پخته و یا غذای آماده با خود آورده اند و  به ما بچه ها داده اند.

در قول «تنگ بالا» یک «تکبیر جگه» ( جایگاه تکبیر) هم هست ( تکبیر جگه محلی است که رو بروی یک زیارت دور دست گرفته قرار باشد و مردم از همین راه دور به نیت همان زیارت سلام می کنند و فاتحه‌ی می­خوانند).

شخصیت های معاصر

مقصود از این افراد کسانی است که در ابعاد اجتماعی، فرهنگی و نظامی شناخته شده باشند.

1: مرحوم کربلایی  محمدزمان، پدر قومندان ظاهر. بزرگ و محترم روستا.

2: مرحوم ارباب خدارحم، پدر بزرگ آقای نظری.

3 : مرحوم ارباب خداداد، پدر آقایان: شریفی، خدابخش و زوار عباس.

4 : مرحوم نبی داده، ریش سفید و محترم فیصله دهنده دعاوی.

5 : بابه استا محمد فقیر، که بدیهه‌گویی و سخنان حکمت آمیز او هنوز ورد زبان همه است.

6 : حجۀالاسلام والمسلمین آقای استاد غلام علی‌صادقی، اولین طلبه رسمی، ملا امام، یکی از آغاز گران جهاد، مدیر مدرسه امام صادق علیه السلام، و جزو ریاست شوری سه نفری پایگاه. اکنون مشغول تحصیل در حوزه‌علمیه قم.

7 : قومندان محمد­ظاهر، خوش­نام ، خیرخواه، از آغاز گران جهاد، مجاهد و عضو موثر در پایگاه امام صادق علیه السلام ، جانباز و شهید انقلاب، جزو چند شهید بزرگوار دشت کتب که در همین محل غریبانه مدفون است، کاش همتی صورت گیرد و ایشان به زادگاه خویش آورده شود.

8 : دو سید بزرگوارو برادر آقایان: سید آخوندآقا و سید شاه‌آقا که سال­های متمادی مروج احکام شرع بوده و در جهاد نیز نقش سهم داشته اند.

   9 : حجۀ­الاسلام والمسلمین آقای جانعلی نظری، یکی از طلاب فاضل این روستا و فعلا مشغول تحصیل در حوزه علمیه اصفهان.

10 :حجة­الاسلام والمسلمین آقای محمدابراهیم عارفی، یکی از طلاب فاضل این روستا و فعلا مشغول تحصیل در حوزه علمیه قم.

11 : حجة الاسلام والمسلمین آقای علی قربانی، یکی از فاضل ترین طلاب منطقه علاءالدین، فارغ التحصیل سطح پنج و استاد رسمی از طرف جامعة المصطفی العالمیة.

12 : آقای محمد حسین شریفی،  خیر اندیش، مجاهد و مدتی قومندان امنیه پایگاه.

13 :  آقای زوار علی. مدتها کارمند رسمی دولت در کابل.

14 : آقای رمضانعلی، تحصیل کرده کلاسیک، ژنرال، جانباز و باز نشسته وزارت دفاع و اکنون در منطقه  مدیر ومعلم مدرسه دولتی که به کوشش ایشان مدرسه ابتدایی شهید رجب علی به  متوسطه ارتقا یافت.

15 : آقای قومندان محمدخان؛ مجاهد، خوش سخن و سخن فهم. ترور شده بدست افراد نامعلوم.

16 : آقای حسین‌علی‌اُستا. مجاهد و شهید.

17 :  مرحوم آقای حسین­علی بابه حبیب، خوش فهم و خوش سخن، مجاهد و زایر کربلا.

18: مرحوم ملا محراب علی، خیرخواه، محترم و برادر قومندان ظاهر.

19: مرحوم ملا خانعلی صفدری، مجاهد خیر اندیش. 

20: ملا عوضعلی، مجاهد.

21: شهید منذر علی، اولین شهید روستا.

22: حجۀ­الاسلام والمسلمین شهید حسین علی­عرفانی، از اولین طلبه رسمی، ملا امام، یکی از آغاز گران جهاد،  مجاهد، یکی از مؤسسان مدرسه­امام صادق علیه السلام، عضو موثر پایگاه و شهید.

23: آقای محمد صابری، یکی از طلاب فاضل این روستا، معاون رییس وسردبیر مجله انجمن، و مبلغ دفتر آیۀ­الله العظمی وحید و فعلا مشغول تحصیل در حوزه علمیه قم.

24: خلیفه جان علی و خلیفه قربان علی دو برادر که سال­های زیادی در کار مسگری مشغول بودند.

25: آقای روح الله امینی، طلبه، معلم و ملا امام.

و صوفی قربانعلی( پدر آقای عارفی) جانباز انقلاب است.

 دو ریش سفید بزرگ این روستا در دوره ما عبارت بودند از مرحوم بابه حبیب و  مرحوم بابه رسول

طایفه ها

در قریه زیربوم پنج طایفه است . بابا کلان همه آقای محمد­بهادرخان است .  از بهادر سه فرزند باقیمانده است:

 الف : خدانظر، که نسل ایشان یک طایفه را تشکیل می‌دهد.

ب : امیر خان: که نسل  نیزایشان یک طایفه را تشکیل می دهد. این طایفه به طایفه آسن (حسن) نیز معروفند.

ج : کمال و از کمال سه فرزند باقیمانده و هریک، باعث بوجود آمدن  طایفه

1-    طایفه قربو (قربان).

2-     طایفه جُمَی( جمعه خان، یا جمعه علی).

3-  طایفه اطمامد ( عطا محمد).

در این روستا یک طایفه بزرگ دیگر نیز زندگی می کنند که به طایفه " درویش علی" ( درویش لی) معروفند که امروزه شاید در داخل و خارج به بیست خانوار بالغ شوند  چهره های سر شناس امروزی آنان عبارتند از: صوفی قربان علی، کربلایی رجب علی  خدادادی، جناب حجت الالسلام والمسلمین  آقای عارفی، میرزا علی و....

رسم های مذهبی محلی قریه

در این قریه مثل باقی قریه های منطقه علاءالدین، رسم و برنامه‌های مذهبی و محلی خوبی برگزار می شود ار قرار ذیل:

1-    برگزاری دهه عاشورای امام حسین علیه السلام در طول یک دهه، و از روز سوم و چهارم محرم نذر کشی برای امام حسین علیه السلام شروع می شود و هر چند خانه به نوبت از کل روستا پذیرایی به عمل می آورند، و در روز عاشورا هم­گام با دیگر عزاداران از روستاهای دیگر در منبر کاکا ی دانا جمع می شوند، روحانیت به سخنرانی می­پردازند و مردم سینه می زنند و هر روستا بحر سینه مخصوص به خود را دارند و بحر سینه اختصاصی قریه زیربوم این نوحه است: این علم از کیست کی بی صاحب است      این ازماه بنی هاشم است     این علم از کیست صاحبش چه شد  در ره دین برادر کشته شد           

دسته عزاداری که از منبر به روستا برگشت ، روحانی یک دسته روضه می­خواند و سپس از هرخانه ای شیرچای به مسجد می آید و بعد از صرف شیرچای، عزاداران به خانه‌ها تقسیم می شوند و نذری را که غالبا" قروت روغن" است میل می نمایند.

2-    اربعین امام حسین علیه السلام، در این روز نیز مردم در منبر کاکای دانا جمع می شوند و تقریبا همان برنامه  عاشورا تکرار می شود.

3-    هردو عید فطر و قربان  گرامی داشته می­شود به این صورت که نماز عید برپامی­شود، مردم لباس نو می­پوشند، بعد از نماز، عید مبارکی شروع شده و سپس بزرگتر روستا مردم را به خانه­ ها تقسیم می­ کنند و صرف غذا صورت می­گیرد و غذا غالبا شیربرنج روغن است  و هرکس بعد از برنامه اصلی به دید و بازدید و صله رحم می پردازند. البته یکی دوروز مانده به عید قربان و فطر، " عید مردا (مرده­ها)"  نیز است هرکس برای اموات خود نذری تهیه می­ کنند و مردم در خانه ها تقسیم می شوند و نذر را صرف می کنند.

4-    رسم سرخاگا، در این رسم­ که معمولا در اواخر بهار صورت می‌گیرد، هرخانه ای حلوا می‌پزند و همه روستا دسته جمعی برسر خاک اموات می روند و روحانی ویا بزرگتر روستا برای آمرزش اموات دعا می­خواند و دیگران آمین می­گویند و سپس خانواده­های نزدیگ   طایفه ای دور هم جمع می شوند و صرف غذا می­کنند و در این برنامه غذایی در کنار حلوا شیر ( ماست امروزی) هم صرف می شود. دوران انقلاب بعد از ظهر همین روز نشان زنی هم بود که در این دوره به گمانم منسوخ شده است.

5-    عید نوروز. در این روز همه لباس نو می پوشند و در مسجد جمع می شوند و هرخانه یک عدد فطیر می پزد و به مسجد می­آورد و د رطول سال( از این نوروز تانوروز دیگر) اگر در خانه کسی فرزند پسر به دنیا آمده باشد او علاوه بر فطیر یک قاب بسراغ  هم می­آورد، آخوند روستا دعای مخصوص نوروز را می­خواند و آنگاه فطیر و بسراغ تقسیم  می­شود و برای مسافران خانواده­ ها، نیز سهمی در نظر گرفته می شودو سپس تقسیم به خانه‌ها شروع می شود، مثل عید فطر و قربان.

6-    رسم سر کاکای  دانا. نویسنده مفصل این برنامه را در " تاریخواره کاکای دانا" در سایت « جامعه اسلامی علاءالدینی» آورده است.

7-    در عروسی­ها پدر عروس دونوبت مردم روستارا غذا می دهد، یک نوبت برنج روغن و یک نوبت شوروا و پدر داماد فقط یک نوبت و آن­هم شوروا. و عروس اگر از روستا دیگر باشد و اگر آن روستا نزدیک باشد، یک روز قبل ار عروسی داماد و دوستان نزدیک داماد در روستای عروس  می­روند و " وُرای اصلی" فرداصبح می روند و ظهر غذا می­خورند و بعد از ظهر عروس را می­آورند، و اگر روستای عروس دور باشد، " کل وُرا "یک روز قبل می­روند و فردا عروس را می­آورند. در ایام انقلاب یکی از برنامه ها نشان­زنی بود که گاهی کار به­جاهای باریک هم کشیده می­شد مخصوصا اگر طرفداران داماد نمی‌توانستند نشان را هدف بزنند.

8-    آشار (حشر) ، کسی اگر نفر کاری نداشت و یا کارش عقب می­ماند از دیگران کمک  می­خواست، استمداد از دیگران معمولا در شوره کشی، اشقه دراو، و گاهی بیده زنی، هیزوم کشی و گندوم دراو، صورت می‌گرفت.

قریه زیربوم حد وسط منطقه ده خروار است، از همین رو از سال‌های رسمی شدن مکتب دولتی (سرکاری)در عهد ظاهرشاه، مکتب در همین روستا قرار داشت و دانش آموزان        کل قریه‌جات ده خروار و برخی از روستاهای دنگ غُله ( جوقول و قول جوقول ) در مدرسه این روستا می­آمدند. البته مدرسه که نبود بلکه مقداری شین ریخته بودند زیر درخت ها        ( نزدیک آسیا و مسجد کهنه شوینه قلا) و شده بود مدرسه. پایگاه امام صادق علیه السلام نیز مدرسه را در همین روستا ابقا کرد اما منتقل نمود در "دهن قول شنیه" ( این قول برخلاف نامش متعلق به قریه زیر بوم است ، اما اینکه چرا قول شنیه می گویند، نمی­دانم) و دردوره جدید نیز همین رویه اعمال شده است.

 دردوران جهاد این روستا همیشه شخصیت­های مؤثر و نامدار داشته هم­ در حوزه سیاست گذاری و مدیریت و هم در حوزه نظامی و در زمان تأسیس مدرسه امام صادق علیه السلام ثقل صحبت­ها و مباحثات در این روستا صورت گرفت و مردم این روستا در حمایت همه جانبه از مدرسه چیزی کم نگذاشتند.

 و قابل یاد آوری است که مردم این روستا در قضیه  معروف" بچه پایین" به ناحق از طرف ولسوالی ناهور زجر زیاد دیدند و خسارت بزرگی را متحمل شدند و در نهایت در اثر پایمردی و مقاومت و شکایت در غزنی و کابل، ولسوال را عوض نمودند و گفته می­شود که پدر شهید عرفانی، مرحوم کربلایی شیرمحمد  و مرحوم عبدالله خان، نقش اساسی در تنظیم شکایت علیه  ولسوال و در نهایت خلع او، به عهده گرفته بودند.

فاصله این روستا از شهر غزنی ( مرکز ولایت) 50کیلومتر و از ناهور( مرکز ولسوالی) 20کیلو متر می باشد.

همسایگان: دهن ولی و قرغه.

دو کوه نارسنگ و سیاه ناله، منافع زیادی را متوجه این روستا کرده است.

این رو ستا دارای دو گوشه نیز می باشد یکی در کوی بابا موقعیت دارد و دیگری در دهان خاگگ، گوشه پناهگاهی است دست ساخت اهالی که از سنگ و گل ساخته شده و شبیه  اطاقکی است  در دو طبقه و مدافعین روستا هنگام پاسبانی، در درون آن جا می گرفتند تا هم از گرما و سرما در امان باشند و هم از خطرات دشمن محفوظ.

ممکن است اطلاعات ارائه شده در باره این قریه ناقص باشد، خوشحال می‌شوم اگر کسی به تکمیل آن همت بگمارد.

قریه زیر بوم بین دو قریه دیگر یعنی قره و دهن ولی قرار گرفته و بر این امید هستم که این دو قریه نیز توسط یکی از قلم به دستان آنها معرفی شوند.

دوستدار همه شما

محمد صابری

اااا